Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα με ένα υπέροχο όνομα που κανείς δεν γνωρίζει, υπήρχε ένα μικρό σπιτάκι. Εκεί ζούσε ένας γεράκος. Μπορεί να ήταν εκατό… μπορεί και χιλίων ετών!
Ο παππούς αυτός είχε άσπρη γενειάδα και φορούσε ένα αστείο καπέλο. Καθόταν συνήθως μπροστά στην παλιά, φασαριόζα γραφομηχανή του κι έγραφε με πάθος, παρόλο που μερικά από τα πλήκτρα της ήταν εντελώς ξεχαρβαλωμένα, ειδικά αυτά που έγραφαν
ΜΙΑΦΟΡΑΚΙΕΝΑΝΚΑΙΡΟ.
Κάποτε τέλειωσε το γράψιμο. Τότε μάζεψε τις δακτυλογραφημένες σελίδες κι αναζήτησε ένα μοναδικό μέρος που να το αγκαλιάζουν οι ακτίνες του ήλιου. Εκεί φύτεψε με προσοχή μία από τις σελίδες του. Κι αφού επέστρεψε κάμποσες μέρες σ’ αυτό το σημείο για να τη φροντίσει κάποτε φύτρωσε ένας όμορφος βλαστός. Το βλαστάρι μέρα με τη μέρα μεγάλωνε ώσπου έγινε ένα πανέμορφο δέντρο με δυνατό κορμό. Μόνο που αντί για φύλλα τα κλαδιά του ήταν γεμάτα… σελίδες και μάλιστα γραμμένες!
Ο παππούς μάζεψε με προσοχή τις σελίδες και τις μετέφερε στο σπίτι του. Πήρε βαμβακερή κλωστή κι ένωσε εκατοντάδες σελίδες. Ύστερα πρόσθεσε χοντρά εξώφυλλα κι έτσι έφτιαξε κάμποσα βιβλία. Ύστερα τα άφησε να πετάξουν και να ταξιδέψουν ώσπου βρήκαν μια φιλόξενη βιβλιοθήκη και κούρνιασαν στα ράφια της. Ένα αγόρι τα βρήκε έτσι να ξεκουράζονται από το μακρύ ταξίδι τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου