Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ’ αδύνατο,
κρατάω στο χέρι το κλειδί.
Πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει,
το έργο κάπου το ’χω ξαναδεί…
Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά.
Είχα τ’ όνειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά.
Έγινα δεκάξι κι όλα ήταν εντάξει,
είχα μια ζωή μπροστά…
Το ποδήλατό μου ήταν πάντοτε δικό μου
και με πήγαινε πολύ μακριά.
Μέσα στη Σαχάρα σαν την πιο βαθιά λαχτάρα,
μ’ οδηγούσε πέρα απ’ τη χαρά…
Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ’ την αρχή.
Φόρτσα στο πετάλι, νά ’ρθουνε κι οι άλλοι,
πάμε για ορθοπεταλιές.
Τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας,
ξέρουν από ανηφοριές…
ΣΤΙΧΟΙ: Άρης Δαβαράκης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Χρήστος Νικολόπουλος
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου
ΔΙΣΚΟΣ: Τρελοβάπορο (2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου